Op het kerkhof onder het oude Vlielander kerkje vinden we naast elkaar drie graven van slachtoffers van de WILMA. 13 November 1909 woei er een zware storm uit het noordwesten. Ten noorden van Vlieland voer het Duitse s.s. WILMA, onderweg van Antwerpen met een lading ijzer naar Middelford in Denemarken. De bemanning bestond uit 14 personen en een Belgische loods. Op Vlieland werd gezien dat het scheepje in nood raakte en onmiddellijk ging de reddingboot naar het strand. Daar zag men dat het schip op ongeveer 2 km uit de kant ter hoogte van dam 15, een enorme grondzee over kreeg en daardoor meteen begon te zinken. Slechts de toppen van de masten staken boven water. Even later hoorde men een noodkreet uit zee waarop een aantal Vlielanders een levende keten vormt en te water gaan waarna ze er in slagen de schipbreukeling,  die zich vasthield aan een scheepsluik, te grijpen. Het was de eerste machinist Adolf Rieptisch, 34 jaar oud, ongehuwd. Hij vertelde dat ze al een dag . lang moeilijkehden hadden met de luiken en naar lager wal verdreven waarop kapitein Oldenburger besloot het schip op Vlieland op strand te zetten. Toen echter het stuurgerei onklaar raakte, werd het schip onmanouvreerbaar, de voorste luiken sloegen in en een grondzee deed het schip in een keer zinken. Alle overige schipbreukelingen, hoewel voorzien van zwemvesten, zijn hierna verdronken.

Korte tijd later spoelde het lijk aan van de kok K.F. Brandenburg, 20 jaar oud, enige dagen later ook de lichamen van 1e stuurman Daniel Dade, 47 jaar oud en Wilhelm Völker, 2e machinist, 42 jaar oud. Zij werden begraven op Vlieland. De Belgische loods die op de Schelde aan boord gekomen was, kon door het slechte weer niet afgehaald worden en moest de reis meemaken. Het was de loods J.T.Hagers die in Vlissingen een vrouw en 7 kinderen naliet. De kranten meldden ook nog het aanspoelen van de 2e stuurman, de 21-jarige Ernst August Wilhelm Jonas. Hij werd echter niet op Vlieland begraaven.

In de zomer van 1984 verspeelde de Terschellinger visser Peter India zijn tuigen in het wrak. Dit schip werd door de vissers reeds lang het prikkeldraad wrak genoemd. Duidelijk werd toen waaraan het schip zijn bijnaam gekregen had. Voor- en achtersteven zijn duidelijk herkenbaar evenals de stoommachine en de ketel. Verder zijn alle zijwanden verdwenen.Je ziet nu honderden rollen staal- en prikkeldraad keurig  opgestapeld in een groot vierkant blok van wat eens een ruim was. De tuigen werden geborgen evenals een tuig dat de WON 77 in 1993 daar verspeelde. Duikteam Miramar uit Leeuwarden vond later de restanten van het stuurwiel met daarin gegraveer de naam BRITON onder welke naam het schip gebouwd was voor een Engelse rederij.