Op 19 juli 1943 voer het Zweedse s.s. VIDAR in een oostgaand konvooi vanuit Rotterdam naar Trelleborg met een lading cokes, toen het schip op een mijn liep ten noorden van Terschelling. Het achterste ruim en de machinekamer sprongen lek en het schip maakte steeds meer slagzij. De bemanning werd naar de reddingsloepen gedirigeerd terwijl met verminderde vaart koers gezet richting Terschelling naar ondieper water. Het water steeg echter steeds meer en de machine moest worden stopgezet. Een Duitse voorpostenboot nam het schip op sleep maar moest na een paar uur deze poging opgeven. Men liet het daarom voor de kust van Terschelling ter hoogte van paal 8 aan de grond lopen. De bemanning ging over op Duitse voorpostenboten.

In 1989 werd het wrak teruggevonden door Terschelliger duikers. De VIDAR ligt in twee grote stukken, iede ruim 40 meter lang met ruim 20 meter zand er tussenin. De identificatie ging zeer gemakkelijk daar de bronzen letters VIDAR-STOCKHOLM nog op de achtersteven zaten. Van het voorschip zijn 4 ankers geborgen die helaas in de schroot zijn verdwenen. Ook de scheepsbel werd teruggevonden, helaas zonder opschrift. (i.b.v. Tjeerd Siderius te W.Terschelling).

De VIDAR was op 12 november 1925 groot in het nieuws geweest toen de enorm grote Engelse onderzeeboot M-1 spoorloos verdween in het Engels Kanaal. Later bleek dat het schip vermoedelijk een aanvaring had gehad met de VIDAR, hoewel het absolute bewijs daarvan nooit geleverd werd.

De bronzen letter van de scheepsnaam zijn in 2008 geborgen door de Terschellinger duiker Alfred van Nouhuys.