De kustvaarder WESTLAND vertrok 30 januari 1953 vanuit Cuxhaven naar Kings Lyn in Engeland toen het onderweg in een storm terecht kwam die een aantal schepen fataal zou worden (o.a. de coaster SALLAND en de grote trawler IJM 60 CATHARINA DUYVIS). Dit was dezelfde storm die de dijken in Zeeland en Zuid-Holland liet breken. Ook de WESTLAND kwam nooit aan in Engeland en voor de familie van de opvarenden bleef het vergaan een mysterie omdat geen van de 7 opvarenden ooit gevonden werd.

In 1986 werd het wrak voor het eerst bedoken door Klaas en Gerrit Knop. De viskotter UK 6 had er een vistuig in verspeeld. In 1994 werd een groot onderzoek ingesteld om de naam van het schip te achterhalen. Het wrak ligt met de kop iets naar het noordwesten en heeft een zgn plaatsteven (rechte voorsteven). Na het ruim komt er het restant van een opklapbare mast. Het schip ligt met veel slagzij over stuurboord . In de machinekamer is duidelijk de Deutz dieselmotor te herkennen. Het schip heeft een bronzen schroef van 1,5 meter in diameter. In het wrak werd een plaatje 'Bootsmansbergplaats' gevonden. Het wrakt steekt ongeveer 5 meter boven de omliggende bodem uit.

In dat jaar kwam de Belgische mevrouw Marjolein Velvis, dochter van de machinist Jan Velvis, naar haar tante mw. Alie Zeeders-Velvis die al heel lang op het eiland woonde en die zich al die jaren had afgevraagd waar broer Jan gebleven was. Marjolein deed navraag in het Wrakkenmuseum en was zeer verrast en ontroerd toen ze hoorde dat de Terschellinger duikers kort daarvoor het wrak gevonden hadden, helmelsbreed een kilometer of 10 van het huis van haar tante. Vergelijking met foto's uit haar jeugd waarbij zij op een kaapstander van het schip zat, gaven een definitief bewijs dat het om de WESTLAND ging. Deze kaapstander is geborgen en staat nu in de tuin van het Wrakkenmuseum.