Zondagmiddag 2.40 uur op 18 december 1932 voer de reddingboot BRANDARIS uit op bericht van Kustwacht Brandaris dat er een stoomlogger was gestrand bij de Engelse Hoek. Het schip verkeerde door de branding in een hachelijke positie. Er stond een matige zuidwestelijke wind met een zee die op de Engelse Hoek branding veroorzaakte. Bij het gestrande schip gekomen bleek deze er slecht bij te liggen. Het was de HARALD uit Leer, een stoomharinglogger bemand met 19 koppen. Het schip zat in de branding en een deel der bemanning had de zwemvesten al aan. Op de vraag of men het schip wilde verlaten, werd dadelijk bevestigend geantwoord. Korte tijd later was de gehele bemanning overgenomen. Dit was de eerste redding voor schipper Douwe Tot als schipper van de BRANDARIS 2. Het schip ging totaal verloren, een schadepost voor de verzekering maar misschien nog wel een voordeel voor de rederij want het schip was reeds 34 jaar oud en dan is het beste er af.

De kapitein vertelde nog hoe het schip uit Dieppe was vertrokken op weg naar maar nadat men lichtschip NOORDHINDER was gepasseerd was er geen verkenning meer vanwege mist. Zondagmorgens trok de mist op en de kapitein besloot richting kust te sturen om verkenning te krijgen wat hem uiteindelijk noodlottig is geworden. Direct nadat het schip was vastgelopen liepen de grondzeeën al over het schip. Zij werden ondergebracht in Hotel Nap en maakten 's avonds op hun lange witte laarzen een wandeling door West en de jongsten onder hen hadden zowaart reeds vriendschap gesloten met de Terschellinger schonen!

Toen Ecuador in 1985 voor het eerst op het wrak dook zat het tot het dek in het zand. Zichtbaar waren een ingangkap, een w.c.kap, een grote trawlwinch en de ingang van de machinekamer die vol zand zat. Bij latere duiken was er veel zand weg en in het voorschip lag nog een enorme hoeveelheid vergaan net. De machinekamertelegraaf werd geborgen en kreeg een plaatsje in het Wrakkenmuseum.