In oktober 1990 liep de Urker viskotter UK 179 vast in een wrak ten noorden van Schiermonnikoog. Met behulp van het betonningsvaartuig TERSCHELLING werd het afgebroken achterdeel van een onbekende onderzeeboot geborgen. Later onderzoek gaf aan dat het om de E-3 ging.

Op 18 oktober 1914 dagen twee Duitse onderzeeboten, de U-27 en de U-30 bij het Borkumerrif te wachten op de KOHLBERG en de NAUTILUS die een aanval gedaan hadden tegen de Firth of Forht. Tegelijkertijd moesten ze eventuele vijandelijke duikboten verrassen. Om 11.25 nam kapitein-leutnant Wegener van de U-27 een boeiachtig obstakel waar dat later een duikboot bleek te zijn. Om 1.22 uur bevond de E-3 zich op 300 meter afstand van de U-27 waarna de laatste een torpedo afvuurde die 12 sekonden later een enorme explosie veroorzaakte  waardoor een 50 meter hoge waterzuil en rondvliegende wrakstukken werden waargenomen en men zag de boot in tweeën breken. Alle 28 opvarenden zijn hierbij om het leven gekomen.  De 32-jarige Commandant  George Cholmley liet een vrouw en een kind achter. Hiermee was de E-3 de eerste Engelse onderzeeboot die tijdens de Eerste Wereldoorlog werd getorpedeerd.

Op 15 oktober 1994 deed het Groninger duikteam de Zeester ter plaatse een onderzoek waarbij het voorschip gevonden werd. De bronzen toren bleek niet meer aanwezig te zijn en is er vermoedelijk afgetrokken door een vistrawler. Het vinden van de bronzen scheepsbel met daarop de inscriptie E-3 May 29 1914 loste weer het mysterie van deze verdwenen onderzeeboot op. Aanvankelijk was het duikteam de Zeester van plan de bel te schenken aan de Engelse overheid maar door de manier waarop zij door de Engelse militaire attacheé Captain H.W. Richard als wrakrovers werden behandeld, besloten zij hier vanaf te zien. De bel is nu te zien in hun duikmuseum in Lauwersoog. Goed beschouwd was het varen in oorlogstijd binnen de Nederlandse 12 mijls zone een terroristische daad!

De onderzeeboot had twee torpedobuizen voor, een achter en twee zijbuizen en had 10 torpedo's aan boord.