17 oktober 1967 passeerde het Griekse schip MARGARITI de Nederlandse kust. Het schip was met een lading kunstmest onderweg van Stettin naar Alexandrië. Na het passeren van lichtschip TEXEL werd het weer slechter, er woei toen een zuidwestelijke wind met kracht 8 tot 9. De kapitein besloot het schip voor de zee te gaan varen en opnieuw passeerde men lichtschip TEXEL. Ter hoogte van routeboei ET4 bleek dat het roer niet meer werkte doordat het gebroken was. Ook de poging een noodroer te maken mislukte. Men seinde naar Scheveningen Radio voor sleepboothulp. Beide ankers werden uitgegooid maar door de zware zee bleken deze niet te houden. Inmiddels was de sleepboot HOLLAND gearriveerd die tevergeefs probeerde een sleepverbinding te maken. Vanwege het verslechterende weer werden ook de reddingboten CARLOT van Terschelling en PRINS HENDRIK van Den Helder opgeroepen. In de nacht van 18 oktober kwamen zij ter plaatse. Toen de MARGARITI dichter bij Vlieland kwam werd het ondieper en kregen de ankers houvast waardoor het voor de redders moeilijk werd langszij te komen omdat het schip met de kop op zee ging liggen. Maar toen het schip begon te stoten wilden de bemanning van boord. (18 Grieken, 2 Arabieren, 2 Egyptenaren, 1 Oostenrijker en de vrouw van de kapitein met haar 16 maanden oude zoontje. Piet Bot van de PRINS HENDRIK slaagde erin de meeste opvarenden te redden door ze in het springnet te laten springen. Toen begon het schip te breken, de lichten doofden en er waren nog 3 man aan boord. De kapitein kon nog springen maar 2 man bleven achter die na enige tijd van boord geplukt werden omdat ze niet durfden te springen. Voor de CARLOT bleef alleen de schade van het langszij komen over, verbogen hekwerk, gescheurde fender en deuken in het stuurhuis.

Het wrak werd kort na de stranding nog bezocht door Vlielander jutters die o.a. een reddingboei, de scheepsklok, een seinsleutel, een tas seinvlaggen en nog wat kleine souvenirs meenamen. De bel die op een van de foto's te zien was bleef een gewild object. Veel malen gingen vooral Vlielander duikers naar het uitelkaar geslagen wrak en het ter plaatse bijna altijd troebele water om deze bel te vinden. Tot nu toe zonder resultaat.