Op 29 november 1917 voer de Duitse voorpostenboot DIRK VON MINDEN mee als bescherming van vier Duitse onderzeeboten die vanuit Duitsland richting het Kanaal voeren. Dit waren de UB 61, UB 64, UB 75 en UC49. Daarbij liep de UB 61 in zware storm om 9 uur in de avond op een mijn en zonk onmiddellijk waarbij de hele bemanning om het leven kwam. Bij de reddingspoging liep ook de DIRK VON MINDEN op een mijn, waarbij 16 opvarenden om het leven kwamen en er 8 man konden worden gered.

In 1986 hebben Friese duikers van de REDBAD, die op zoek waren naar het door Terschellinger duikers gevonden wrak van de UB 61, op het wrak terecht. Met een thermische lans slaagden ze erin, na een aantal vergeefse pogingen, het 8,8 cm snelvuurkanon vanaf het voorschip te bergen. Ze verkochten het voor veel geld aan een Zweedse wapenverzamelaar die het kanon nooit ophaalde. Jarenlang stond het in Makkum in de tuin bij duiker Joep Bergsma. Men was er intussen achtergekomen dat het kanon nog een scherpe granaat bevatte. Na vele pogingen slaagde de EODKL erin de granaat te verwijderen waarna het kanon werd overgedragen aan de Stichting Pampus die het een plaatsje gaf in het gelijknamige museum op het eiland Pampus.

De DIRK VON MINDEN is gebouwd als visserschip. Het voorschip had in 1986 nog een in goede staat verkerende buiskap. In de machinekamer een stoomketel en de restanten van een triple-expansie stoommachine